Buena navegación con NihilScio! | |||||||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
Conjugación de: admonĕo, admonĕs, admonui, admonitum, admonēre conjugación: 2 - transitivo - attiva (Ita) = ricordare, ammonire, regge l'accusativo della persona e l'ablativo della cosa o semplice genitivo, (eng) = admonish, warn, remind, persuade,   (esp) = recordar, traer a la memoria, advertir, prevenir, amonestar, castigar, incitar, estimular, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego admonĕo tu admonĕs ille admonĕt nos admonēmus vos admonētis illi admonent | Yo incito Tu incitas El/Ella/Eso incita Nosotros incitamos Vosotros incitáis Ellos/Ellas/Esos incitan |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego admonēbam tu admonēbas ille admonēbat nos admonebāmus vos admonebātis illi admonēbant | Yo incitaba Tu incitabas El/Ella/Eso incitaba Nosotros incitabamos Vosotros incitabais Ellos/Ellas/Esos incitaban |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego admonui tu admonuisti ille admonuit nos admonuĭmus vos admonuistis illi admonuērunt, admonuere... | Yo incité Tu incitaste El/Ella/Eso incitó Nosotros incitamos Vosotros incitasteis Ellos/Ellas/Esos incitaron |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego admonui tu admonuisti ille admonuit nos admonuĭmus vos admonuistis illi admonuērunt, admonuere... | Yo he incitado Tu has incitado El/Ella/Eso ha incitado Nosotros hemos incitado Vosotros habéis incitado Ellos/Ellas/Esos han incitado |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego admonuĕram tu admonuĕras ille admonuĕrat nos admonuerāmus vos admonuerātis illi admonuĕrant | Yo había incitado Tu habías incitado El/Ella/Eso había incitado Nosotros habíamos incitado Vosotros habíais incitado Ellos/Ellas/Esos habían incitado |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego admonui tu admonuisti ille admonuit nos admonuĭmus vos admonuistis illi admonuērunt, admonuere... | Yo hube incitado Tu hubiste incitado El/Ella/Eso hubo incitado Nosotros hubimos incitado Vosotros hubisteis incitado Ellos/Ellas/Esos hubieron incitado |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego admonuĕram tu admonuĕras ille admonuĕrat nos admonuerāmus vos admonuerātis illi admonuĕrant | Yo había incitado Tu habías incitado El/Ella/Eso había incitado Nosotros habíamos incitado Vosotros habíais incitado Ellos/Ellas/Esos habían incitado |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego admonēbo tu admonēbis ille admonēbit nos admonebĭmus vos admonebĭtis illi admonēbunt | Yo incitaré Tu incitaras El/Ella/Eso incitará Nosotros incitaremos Vosotros incitareis Ellos/Ellas/Esos incitarán |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego admonuĕro tu admonuĕris ille admonuĕrit nos admonuerĭmus vos admonuerĭtis illi admonuĕrint | Yo habré incitado Tu habrás incitado El/Ella/Eso habrá incitado Nosotros habremos incitado Vosotros habréis incitado Ellos/Ellas/Esos habrán incitado |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego admonĕam tu admonĕas ille admonĕat nos admoneāmus vos admoneātis illi admonĕant | Yo incite Tu incites El/Ella/Eso incite Nosotros incitemos Vosotros incitéis Ellos/Ellas/Esos inciten |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego admonērem tu admonēres ille admonēret nos admonrēmus vos admonrētis illi admonērent | Yo incitara Tu incitaras El/Ella/Eso incitara Nosotros incitáramos Vosotros incitarais Ellos/Ellas/Esos incitaran |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego admonuĕrim tu admonuĕris ille admonuĕrit nos admonuerĭmus vos admonuerĭtis illi admonuĕrint | Yo haya incitado Tu hayas incitado El/Ella/Eso haya incitado Nosotros hayamos incitado Vosotros hayáis incitado Ellos/Ellas/Esos hayan incitado |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego admonuissem tu admonuisses ille admonuisset nos admonuissēmus vos admonuissētis illi admonuissent | Yo hubiera incitado Tu hubieras incitado El/Ella/Eso hubiera incitado Nosotros hubiéramos incitado Vosotros hubierais incitado Ellos/Ellas/Esos hubieran incitado |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego admonērem tu admonēres ille admonēret nos admonrēmus vos admonrētis illi admonērent | Yo incitaría Tu incitarías El/Ella/Eso incitaría Nosotros incitaríamos Vosotros incitaríais Ellos/Ellas/Esos incitarían |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego admonuissem tu admonuisses ille admonuisset nos admonuissēmus vos admonuissētis illi admonuissent | Yo habría incitado Tu habrías incitado El/Ella/Eso habría incitado Nosotros habríamos incitado Vosotros habríais incitado Ellos/Ellas/Esos habrían incitado |
IMPERATIVO | |
Presente | |
admone admonete Futuro admoneto admoneto admonetote admonento | incita incitad ve a incitar vaya a incitar id a incitar vayan a incitar |
INFINITIVO | |
Presente | |
admonēre | incitar |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
admonuisse | haber incitado |
INFINITIVO | |
Futuro | |
admoniturum esse, admonituram esse, admoniturum esse, admonituros esse, admonituras esse, admonitura esse... | ir a |
GERUNDIO | |
admonendi, admonendo, admonendum, admonendo... | de a para por |
SUPINO | |
admonitum | |
PARTICIPLE | significado |
Presente | que incita |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.admonens Gen.admonentis Dat.admonenti Acc.admonentem Voc.admonens Abl.admonente, admonenti... | admonentes admonentium admonentibus admonentes admonentes admonentibus |
Feminina | |
Nom.admonens Gen.admonentis Dat.admonenti Acc.admonentem Voc.admonens Abl.admonente, admonenti... | admonentes admonentium admonentibus admonentes admonentes admonentibus |
Neutro | |
Nom.admonens Gen.admonentis Dat.admonenti Acc.admonens Voc.admonens Abl.admonente, admonenti... | admonentia admonentium admonentibus admonentia admonentia admonentibus |
PARTICIPLE | significado |
Futuro | que ha de |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.admoniturus Gen.admonituri Dat.admonituro Acc.admoniturum Voc.admoniture Abl.admonituro | admonituri admoniturorum admonituris admonituros admonituri admonituris |
Feminina | |
Nom.admonitura Gen.admoniturae Dat.admoniturae Acc.admonituram Voc.admonitura Abl.admonitura | admoniturae admoniturarum admonituris admonituras admoniturae admonituris |
Neutro | |
Nom.admoniturum Gen.admonituri Dat.admonituro Acc.admoniturum Voc.admoniturum Abl.admonituro | admonitura admoniturorum admonituris admonitura admonitura admonituris |
- Conjugación completa di admoneri Forma pasiva |